عدالت و پارسایی در مسیحیت

عدالت همان پارسایی و نیکی مطلق ،یکی شدن با خدا و در رابطه درست بودن با خدا و اجازه ورود به ملکوت خداست. پارسایی و عدالت هدیه خداوند به ایمان داران است.
عدالت خدا در پسر یگانه اش عیسی مسیح به ظهور رسید.
ما انسانها ذاتاً گناه کاریم و در ما هیچ عدالتی وجود ندارد .ولی به وسیله ی ایمان میتوانیم در عدالت خدا شریک شویم. اگر پارسا نشویم نمی توانیم نزد خدا که ذاتاً پاک و عادل است حضور پیدا کنیم.
عادل شمرده شده کسی است که خدا او را بخاطر خون عیسی مسیح بدون گناه میبیند. اگر کسی پارسا باشد یعنی گناهکار نیست.
بر اساس کلام خدا مسیحیان با اعمال نیک پارسا نمیشوند بلکه بخاطر فیض الهی و بواسطه ایمانشان به ملکوت خدا راه می یابند و این به وضوح عدالت خدا را نشان میدهد.
عدالت خدا انعکاسی از شخصیت اوست. خداوند در عمل کردش عادلانه رفتار میکند. رفتارش بیطرفانه،با، با فیض و برگرفته از رحمت و از قدّوسیت اوست.

رومیان باب ۳ آیه۲۱ تا۲۳

اما اکنون عدالت خدا که تورات و پیامبران بر آن شهادت داده اند به ظهور رسیده است. خدا بدون در نظر گرفتن شریعت و فقط از راه ایمان به عیسی مسیح همه ایمان داران را عادل(پارسا)می شمرد.

رومیان باب ۳ آیه ۲۳

همه گناه کرده اند و از جلال خدا کم آمده اند. اما با فیض خدا همه به وساطت عیسی مسیح که خون بهای آزادی آنهاست بطور رایگان عادل شمرده می شوند.

رومیان باب۱۰ آیه ۹ و ۱۰

عدالت و پارسایی در مسیحیت

زیرا اگر به زبان خود اقرار کنی که عیسی، خداوند است و در دل خود ایمان آوری که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات خواهی یافت. زیرا انسان با دل ایمان می آورد و عادل شمرده می شود وبا زبان اقرار می کند و نجات می یابد.

رومیان باب ۳ آیه ۲۵و۲۶

زیرا خدا مسیح را بعنوان وسیله ای برای آمرزش گناهان که با ایمان به خون او بدست می آید در مقابل جشم همه قرارداده و با اینکار عدالت خود را ثابت نمود زیرا در گذشته به سبب بردباری خود گناهان آدمیان را نادیده گرفت، تا در این زمان عدالت خدا کاملا به ثبوت برسد یعنی ثابت شود که خدا عادل است و کسی را که به عیسی ایمان می آورد عادل میشمارد.