عید پنطیکاست مبارک
هفت هفته پس از قیام مسیح است و یادگار روزی که روح القدس بر شاگردان مسیح نزول کرد.
پنطیکاست! این کلمه برای هر مسیحی، در هر جا، یادآور منظرۀ پرشکوه قرارگیری زبانه‌های آتش بر سر مسیحیان اولیه و حلول عطای شگفت‌انگیز زبان‌ها به‌عنوان نشانۀ حلول روح‌القدس میباشد.
این رویدادها در باب دوم کتاب اعمال رسولان ثبت شده است.
” چون روز پِنتیکاست فرارسید، همه یکدل در یکجا جمع بودند که ناگاه صدایی همچون صدای وزش تندبادی از آسمان آمد و خانه‌ای را که در آن نشسته بودند، به تمامی پر کرد آنگاه، زبانه‌هایی دیدند همچون زبانه‌های آتش که تقسیم شد و بر هر یک از ایشان قرار گرفت.
سپس همه از روح‌القدس پُر گشتند و آنگونه که روح بدیشان قدرت تکلّم میبخشید، به زبانهای دیگر سخن گفتن آغاز کردند.
در آن روزها، یهودیان خدا ترس، از همۀ ممالک زیر آسمان، در اورشلیم به سر میبردند.
چون این صدا برخاست، جماعتی گرد آمده، غرق شگفتی شدند، زیرا هر یک از ایشان می‌شنید که آنان به زبان خودش سخن می‌گویند.”
پنطیکاست در اصل واژه‌ای است یونانی به معنی پنجاه. این کلمه در ترجمۀ یونانی تورات، نام یکی از سه عید بزرگ یهودیان بود.
در زبان عبری، این عید را “عید هفته‌ها” می‌نامیدند که شرح آن در لاویان باب ۲۳ و تثنیه باب ۱۶ آمده است.
این دورۀ پنجاه روزه که منتهی به این عید میشد (نام پنطیکاست یا پنجاهه به همین جهت بر آن گذارده شده است) از فردای آخرین شنبه ی عید پِسَح (فِصَح) آغاز میشد.
عید پنطیکاست مبارک
در اولین روز این پنجاهه، اولین بافه از نوبر گندم را همراه با بره ی قربانی به حضور خداوند میآوردند.
در روز پنجاهم، یعنی در روز پنطیکاست دو گِرده ی نان که با خمیرمایه و با آرد مرغوب پخته شده باز همراه با بره ی قربانی به حضور خداوند آورده میشد به این شکل درو محصول را جشن میگرفتند و شور و شعف این جشن را به راحتی میتوان تجسم کرد.
پس از گذشت قرن‌ها، یهودیان پی بردند که این عید برای آنان معنایی عمیق‌تر در بردارد.
عید پنطیکاست در ماه سوم سال عبری واقع بود، یعنی در همان ماهی که خداوند عهد خود را بر کوه سینا به موسی عطا فرمود (خروج ۱۹).
خداوند وعده داده بود که اگر ایشان از فرایض این عهد اطاعت کنند، محصول ایشان را برکت خواهد داد (تثنیه ۲۸).
پس جای تعجب نیست که برای قوم یهود، عید پنطیکاست نماد و مظهر تجدید عهد ایشان با خداوند بود.
با کمی دقت در وقایع این عید در عهد جدید به این مطالب می رسیم خداوند عیسی در روز تهیه ی عید پسح مصلوب شد و در فردای سَبّت پسح قیام فرمود.
عید پنطیکاست مبارک
پیش از رنج صلیب، وعده داد که روح‌القدس را بفرستد:
«و من از “پدرم “درخواست خواهم کرد تا پشتیبان و تسلی بخش دیگری به شما عطا نماید که همیشه با شما بماند.
این پشتیبان و تسلی بخش همان روح القدس است که شما را با تمام حقایق آشنا خواهد کرد.
مردم دنیا به او دسترسی ندارند چون نه در جستجوی او هستند و نه او را می شناسند ولی شما در جستجوی او هستید و او را می شناسید چون او همیشه با شماست و در وجودتان خواهد بود.» (یوحنا 14 : ۱۶-۱۷)
به هنگام غروب روز قیام (که اولین روز دورۀ پنجاهه منتهی به روز پنطیکاست بود)، عیسی از درهای بسته عبور کرد و خود را به شاگردان ظاهر فرمود. او دو بار شاگردان را با کلمۀ «سلام» (سلامتی و آرامش)، تحیت گفت و آنگاه، بر ایشان دمید و فرمود: «روح‌القدس را بیابید! » (یوحنا، 20 : ۲۲).
برای کسی که ایمان داشت، این نوبری بود برای عید پنطیکاست! بعد از پنجاه روز، «چون روز پنطیکاست رسید» (اعمال رسولان2 : ۱)، روح‌القدس نازل شد. روح‌القدس در وجود مؤمنین ساکن شد.
این همان وعده‌ای است که خدا به زبان ارمیای نبی فرموده بود که «… با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد تازه‌ای خواهم بست، نه مثل آن عهدی که با پدران ایشان بستم…
شریعت خود را در باطن ایشان خواهم نهاد و آن را بر دل ایشان خواهم نوشت و من خدای ایشان خواهم بود و ایشان قوم من خواهند بود» (ارمیا ۳۱ : ۳۱ – ۳۳)
عید پنطیکاست مبارک
حال، پنطیکاست امروز برای ما چه معنایی دارد؟ پاسخ آن، «تحول در زندگی» است، عیسی قربانی گناه و قربانی سلامتی ماست.
اگر ایمان داشته باشیم که عیسی بر روی صلیب به جای ما مرده و اگر از گناهان مان توبه کنیم، میثاق و عهد جدید خدا شامل حال ما نیز میشود.
به‌عنوان نشان رابطه ی جدیدمان با خدا بر اساس این میثاق، روح‌القدس در وجود ما سکونت می‌گزیند و ما را وارد جشن شاد و پر شکوه پنطیکاست میسازد.
روح‌القدس ما را توانایی میبخشد تا شریعت محبت را به جا آوریم، محبت به خدا و به انسانها. ما عضو خانواده ی الهی میگردیم و اجازه می‌یابیم آزادانه به حضور او داخل شویم.
هر چقدر بیشتر تسلیم روح‌القدس شویم و اجازه دهیم که او وجود ما را کنترل کند، او ما را متوجه گناهان نهان و پوشیده ی زندگی‌مان میسازد و به ما قدرت میبخشد تا بر آن گناهان چیره شویم.
معنای دیگر پنطیکاست این است که همراه با افاضه ی روح‌القدس، مأموریت جدیدی نیز بر دوش ما گذارده میشود.
با واقعه پنطیکاست پیام عیسی به اقصا نقاط جهان گسترش پیدا کرد.
عیسی به پیروانش دستور داد که «بروید و همه ی امت‌ها را شاگرد سازید» (متی ۲۸ : ۱۹).
اما به ایشان فرمود که پیش از حرکت، در اورشلیم بمانند تا روح‌القدس موعود را بیابند. بنابراین، هدف عطای روح‌القدس، اعلام خبر خوش انجیل به انسان‌هاست.
به یک معنی پنطیکاست ابطال لعنت برج بابل است (پیدایش 11 : ۶ – ۷).
زمانی که تمام بشر یک قوم بود با یک زبان و با یک هدف شرارت‌بار خدا زبانشان را منقسم کرد تا هدفشان را باطل سازد و ایشان را پراکنده کند.
اما در پنطیکاست نقشه ی الهی این بود که همه ی مؤمنین به واسطه ی روح‌القدس یک قوم گردند و یک هدف داشته باشند که همانا اعلام معرفت عیسای مسیح به جهان میباشد؛ و به ایشان یک زبان بخشیده شد تا این هدف را تحقق بخشند، و آن زبان محبت است.
به گفته ی پولس، خدا «… این مسئولیت را به ما سپرده تا پیغام این آشتی را به دیگران نیز برسانیم… ما سفیران مسیح هستیم.
خدا به وسیله ی ما با شما سخن میگوید» (دوم قرنتیان ۵ : ۱۸و۲۰).
این دعوتی است والا و افتخاری است بس عظیم برای هر ایمان دار. امروز، این است مفهوم و پیام پنطیکاست برای ما!
پنطیکاست یعنی ارتباط با خدا، زندگی جاوید و هدفمند با کمک روح خداوند، اطمینان از حیاتی نو در عرش خداوند!
امیدوارم که در این روز خداوند قلب همه ما را مجددا لمس نماید و از هدایای بیکران خود ما را نیز بینصیب نگذارد.
آمین.
