مراسم شام خداوند چیست ؟

اهمیت مراسم شام خداوند یا عشاء ربانی مسیحیان چیست؟

مطالعه درباره شام خداوند یا عشاء ربانی تجربه ایست که بعلت عمق مطلب جان را تکان می دهد.

در عید قدیمی فصح و غروب مرگش بود که عیسی غذای دسته جمعی مهمی ترتیب داد که ما تا به امروز آنرا انجام می دهیم ،این قسمت مهمی از پرستش مسیحیان است ،این ما را بیاد مرگ خداوند مان و قیام او می اندازد و اینکه منتظر بازگشت پر جلا لش در آینده باشیم.

عید فصح مقدس ترین عید سال دینی یهودیان است، این عید بلای آخر در مصر را بیاد آنها می آورد که نخست زاده مصریان مردند و اسرائیلیان بعلت خون بره ای که به چهار چوب در هایشان پاشیده بودند زنده ماندند ،بعد بره را پختند و با نان فطیر خوردند.

فرمان خدا این بود که این عید نسل اندر نسل برگزار شود. این داستان در کتاب خروج ۱۲ نوشته شده است.

در ضمن شام آخر- عید فصح – عیسی نان را گرفت و خدا را شکر کرد در حالیکه نان را پاره می کرد و به شاگردان می داد گفت:

“این است جسد من که برای شما داده می شود ، این را بیاد من بجا آورید و همچنین بعد از شام این پیاله نشاندهنده پیمان تازه خداست که با خون من مهر میشود، خونی که برای نجات شما ریخته میشود” (لوقا ۲۲ : ۱۹-۲۱).

مراسم شام خداوند چیست ؟

او عید را با یک سرود خاتمه داد (متی ۲۶ :۳۰)، و شب به کوه زیتون رفتند و در آنجا بود که همانطور که نبوت شده بود یهودا به عیسی خیانت کرد و روز بعد او مصلوب شد.

موضوع عشاء ربانی در اناجیل آمده است (متی ۲۶: ۲۶-۲۹ ، مرقس ۱۴ : ۱۷-۲۵ ، لوقا ۲۲: ۷-۲۲ و یوحنا ۱۳ : ۲۱-۳۰).

پولس رسول در مورد شام خداوند در اول قرنتیان فصل 11 آیه های 23 تا 29 نوشته است.

پولس عبارتی گفته است که در انجیل ها نوشته نشده است:

“بنابراین، اگر کسی بطور ناشایست از این نان بخورد و از این پیاله بنوشد، به بدن و خون خداوند مان عیسی مسیح بی احترامی کرده و نسبت به آنها مرتکب گناه شده است.

به همین دلیل است که شخص پیش از شرکت در این آیین، باید با دقت خود را امتحان کند تا ببیند آیا شایستگی برای شرکت در آن را دارد یا نه.

زیرا اگر کسی بطور ناشایسته از نان بخورد و از پیاله بنوشد، یعنی تشخیص ندهد که بدن مسیح همان کلیساست، با شرکت در این آیین، خود را در نظر خدا محکوم کرده است، چون به مرگ مسیح بی حرمتی نموده است.

(اول قرنتیان فصل 11 آیه های 27 تا 29).

ممکن است بپرسیم منظور از جمله که می گوید “اگر کسی بطور نا شایسته از نان بخورد و از پیاله بنوشد” چیست؟

ممکن است معنی آن این باشد که مفهوم واقعی نان و پیاله از بین برود و محترم شمرده نشود و بهای سنگینی که نجات دهنده ما برای نجات ما پرداخت فراموش شود و یا ممکن است معنی آن این باشد که این مراسم از بین برود و یا تشریفاتی بشود و یا اشخاص با گناه اعتراف نشده در مراسم شام خداوند شرکت کنند.

برای انجام دستور پولس، قبل از اینکه نان بخوریم و از پیاله بنوشیم، باید خودمان را تفتیش کنیم.

عبارت دیگری که پولس گفت و در اناجیل نیست این است که “زیرا هر گاه این نان را بخورید و این پیاله را بنوشید موت خداوند را ظاهر می نمایید تا هنگامیکه باز آید” (1 قرنتیان ۱۱ : ۲۶).

این به دوران انجام مراسم زمان مشخصی می دهد تا بازگشت خداوند.

از این عبارات مختصر یاد می گیریم که چطور عیسی دو عنصر ضعیف را به عنوان سمبل بدن و خونش انتخاب کرد و از آنها به عنوان نشانه ای از مرگش استفاده کرد.

مراسم شام خداوند چیست ؟

این نشانه یک مرمر کنده کاری شده و یا قالب برنجی نبود، بلکه نان بود و شراب.

او اعلام کرد که نان سمبل بدن اوست که شکسته می شود ،استخوان شکسته ای در کار نبود، اما بدن او آنقدر شکنجه شده بود که بسختی قابل تشخیص بود (مزمور ۲۲ : ۱۲-۱۷، اشعیاء ۵۳ : ۴-۷).

شراب سمبل خون اوست، نشانه مرگ وحشتناکی که باید بزودی تجربه می کرد.

او پسر کامل خدا، نبوت های بیشماری را که در عهد عتیق درباره نجات دهنده پیشگویی شده بود تکمیل کرد (پیدایش ۳ : ۱۵، مزمور ۲۲ ، اشعیاء ۵۳).

وقتی او گفت “این را به یادگاری من انجام دهید،” منظورش این بود که این رسم باید در آینده هم ادامه پیدا کند ،بعلاوه منظورش این بود که عید فصح که باید یک بره قربانی می شد و سمبل قربانی شدن بره خدا بود که گناه جهان را بر می دارد، در شام خداوند تکمیل شد.

عهد جدید جای عهد عتیق را گرفت وقتی که مسیح، بره عید فصح (۱ قرنتیان ۵ :۷)، قربانی شد (عبرانیان ۸: ۸-۱۳).

دیگر به مراسم قربانی احتیاجی نبود (عبرانیان ۹: ۲۵-۲۸).

شام خداوند یا عشاء ربانی مسیحیان یک یادآوری ست از آنچه مسیح برای ما انجام داد.

و جشن ایست برای آنچه ما در نتیجه قربانی او دریافت می کنیم.

عیسی از ما می‌خواهد تا مرگ او و آنچه را که در اثر مرگ او نصیب ما می‌شود، به یاد آوریم.

مرگ او نتایج بسیاری برای ما به ارمغان آورده است، منجمله عادل شمردگی (رومیان ۵: ۹)، فدیه و آمرزش گناهان (افسسیان ۲: ۱۳؛ کولسیان ۱: ۲۰)،

دسترسی به رحمت الهی (عبرانیان ۱۰: ۱۹)، پاکی گناهان (اول یوحنا ۱: ۷)، و غالب شدن بر دشمن (مکاشفه ۱۲: ۱۱).

وه که خون مسیح چه گرانبها است!

متی ۲۶: ۲۶-۲۹ – آخرین شام عیسی با شاگردان، اولین شام خداوند.

مرقس ۱۴: ۲۲-۲۵ – آخرین شام عیسی با شاگردان، اولین شام خداوند.

لوقا ۲۲: ۱۷-۲۰ – آخرین شام عیسی و اولین حکم در مورد برگزاری شام خداوند.

یوحنا ۶: ۴۸-۵۹ – بدن عیسی و خون او خوردنی و نوشیدنی حقیقی برای ما.

اول قرنتیان ۱۰: ۱۶-۱۷ – شراکت در بدن و خون مسیح.

اول قرنتیان ۱۱: ۱۷-۳۴ – شرکت کردن در شام خداوند به طریقی شایسته.

مبانی تثلیث