پرستش به واسطه پسر

پرستش به واسطه پسر

ما پدر را به واسطه پسر می پرستیم . پرستش به واسطه پسر بدین معناست که مسیح کاهن اعظم ما است . او به عنوان کاهن اعظم ، میانجی و واسطه ما در نزدیک شدن به پدر و پرستش اوست . نیاز ما به چنین کاهنی ریشه در سقوط نسل بشر و دوری و بیگانگی انسان از خدا دارد . انسان به علت گناه و عصیان نسبت به خدا ، نمی تواند پرستشی شایسته پدر ، به او تقدیم کند .

از همین رو ، کاهن اعظم در عهد عتیق منصوب می شد تا با انجام قربانی و کفاره گناه ، به نمایندگی از همه افراد قوم ، خدا را پرستش کند . ولی خون بزها و گوساله ها نمی توانست واقعا گناه بشر را کفاره کند و وسیله ای مناسب برای تقدیم پرستشی شایسته به پدر باشد ، بلکه صرفا سمبول و نماد قربانی و پرستشی بس بزرگتر بود که می بایست در آینده به وسیله مسیح انجام می شد . اوست کاهن اعظم حقیقی و کامل که با خون خود گناه بشر را واقعا کفاره کرد و پرستش کامل را به نمایندگی از همه آدمیان به خدا تقدیم نمود . ما تنها از طریق کهانت او و به دلیری خون اوست که می توانیم به خدا نزدیک شویم و او را به شایستگی پرستش کنیم . پس پرستش ما به واسطه پسر است او به این معنا که او کاهن اعظم و واسطه ما در نزدیک شدن به پدر است و ما در اتحاد با او ، به نام او ، و به شایستگی او پرستش می کنیم .

ولی کهانت اعظم و وساطت مسیح از مبنایی بس مهم در خود تثلیث برخوردار است . اگر پسر خدا در اتحاد با طبیعت بشری توانست به عنوان کاهن و نماینده ما پرستشی کامل به پدر تقدیم کند ، از آن رو بود که او همان پسر یگانه ای است که از ازل پرستشی کامل به پدر تقدیم کرده و میکند ، و در عشق و سرسپردگی کامل به او به سر می برد . او در زندگی بشری خود ، همان پرستش ازلی و الاهی را در ظرف و قالبی بشری ریخت و به عنوان انسان از جانب همه انسانها به پدر تقدیم کرد . کهانت اعظم مسیح ریشه در پسر خدا بودن او در تثلیث دارد .

بنابراین ، پرستش به واسطه پسر نهایت به معنای پرستش در اتحاد با پسر است . چنانکه در فصول پیش دیدیم ، ما اساس خلق شدیم تا در همشکلی با پسر خدا ، در رابطه پر محبت او با پدر شریک گردیم . پرستش چیزی جز تحقق همین هدف نیست . چنانکه دیدیم تجربه نجات و تمامی زندگی مسیحی در اتحاد با پسر جامه عمل می پوشد و در حقیقت ، هم ارث شدن با اوست . ما در آنچه پسر هست ، و پسر دارد ، و پسر انجام می دهد ، شریک می شویم ! این در مورد پرستش نیز صادق است .

ما در اتحاد با پسر خدا و به عنوان برادران و خواهران کوچک او په حضور پدر می رویم . ما ” با ” او و ” در ” او پدر را می پرستیم و به پدر دعا می کنیم . پرستش و دعای مسیحی در درجه اول عملی نیست که ما انجام می دهیم ، بلکه عملی است که مسیح انجام می دهد و ما را در آن شریک می سازد . مسیح رهبر پرستش ماست ! او در جماعت مسیحیان حمد خدا را می سراید ( عبرانیان ۱۲ : ۲ ) . ما به قول پولس ” در مسیح ” پرستش و دعا می کنیم . معنی دعا به نام او همین است .

ما از طریق این اتحاد و یگانگی با مسیح ، در مقام او نزد پدر ، در شناخت او از پدر ، در رابطه صمیمانه او با پدر ، در وقف و سرسپردگی او به پدر ، و در لبافت و شایستگی او در نظر پدر ، شریک می شویم ! پرستش مسیحی شرکت در رخدادی است الاهی شناخت این حقیقت ، پرستش ما را به تمامی دگرگون کرده ، به مرتبه بس بالاتری ارتقا خواهد داد .

پرستش به واسطه پسر

داستان واقعی زیبایی نقل است درباره دخترکی که به تازگی نواختن پیانو را می آموخت . روزی او با بقیه افراد خانواده در هتلی در نروژ میهمان بود . دخترک پشت پیانوی هتل نشست و شروع به نواختن برخی نتها کرد . میهمانان کم کم از صدای دنگ ، دینگ ، دونگ که دخترک ایجاد می کرد کلافه شده بودند . پس از دقایقی چند ، مردی آمد و کنار دختر نشست و همراه او شروع به نواختن کرد . آهنگ بسیار زیبایی از نواختن آن دو با هم برخاست ، در حالی که دخترک همان نتهای قبلی را مینواخت و آن مرد بقیه نتها را با نتهای دخترک همراه می کرد . آن مرد پدر دختر ، آلکساندر بررودین ، آهنگساز شهیر روسی در قرن نوزدهم بود.

همان گونه که آن موسیقیدان بزرگ ، نتهای ضعیف و ناموزون دخترش را با محبت پذیرا شد و از آنها آهنگی بسیار زیبا ساخت ، پسر خدا نیز پرستشها و دعاهای ضعیف ما را با محبت خود در بر می گیرد و آنها را با پرستش خود در آمیخته ، پرستشی کامل به پدر تقدیم می کن کند .

پرستش در روح القدس

پرستش مسیحی نه تنها پرستش به واسطه پسر ، بلکه پرستشی در روح و از طریق روح است . چنانکه در افسسیان ۱۸ : ۲ دیدیم ، ما توسط یک روح ” به حضور پدر دسترسی داریم . این امر ، ریشه در خصلت روح به عنوان ” روح رفاقت ” دارد . چنانکه دیدیم روح است که پدر و پسر را در تثلیث به هم می پیوندد و میان آنها رفاقت و مشارکت برقرار می کنه روح القدس هدیه پدر به پسر ، و هدیه پسر به پدر است ، هدیه ای که محبت آنها را تبلور می بخشد و تکمیل می کند . روح القدس اولا حضور پدر و محبت پدرانه او را به پسر اهدا می کند . چنانکه دیدیم ، أساسا در محبت روح است که پسر از پدر مولود می شود و به عنوان پسر در رابطه با پدر قرار گرفته ، محبوب پدر می گردد . روح القدس همچنین حضور پسر و محبت و پرستش او را به پدر اهدا می کند . در همین روح است ندای ” ابا ” سر می دهد و محبت پدر را در سر سپردگی و پرستشی کامل پاسخ می گوید .

آنچه درباره کار روح در تثلیث گفتیم ، از کار او در زندگی مسیح پر روی زمین استنتاج می شود . چنانکه در یکی از فصول پیش نشان داده که شد ، زندگی مسیح از تولد تا رستاخیز و پس از آن ، تحت نفوذ هدایت و مسح روح بوده است . درباره نقش روح در دعای مسیح مطالب زیادی در دست نیست ، ولی از این حقیقت که او در همه کارهای خود با مسح و هدایت روح عمل می کرد ، می توان نتیجه گرفت که دعا و پرستش او نیز تحت الهام روح انجام می شد . علاوه بر این مبنای کلی ، می توان به برخی شواهد خاص در این مورد اشاره کرد . نخست ، در واقعه تعمید عیسی می بینیم که روح القدس به هنگام دعا بر او نازل می شود و همزمان عیسی صدای پدر را از آسمان می شنود که « تویی پسر محبوب من که از تو خشنودم » ( لوقا ۱۲۰۳-۲۲ ) . اینجا هویت مسیح به عنوان پسر خدا ، و محبت پدر نسبت به او ، در حین نزول روح در دعا بر او آشکار می شود . بنابراین ، دعای مسیح و تجربه عالی او از ندای پر محبت پدر در این دعا با نزول و عمل روح بر او در ارتباط مستقیم است . دوم ، به گفته لوقا ، در تمام مدتی که عیسی در بیابان به روزه و دعا مشغول بود ، روح القدس او را هدایت می کرد ( لوقا ۱۰۴ ) ، بنابراین ، عبادت او در بیابان نیز تحت هدایت روح انجام می شد . سوم ، از آنچه پولس درباره نقش روح القدس به عنوان ” روح پسر ” در القای ندای ” ابا” به مؤمنان می گوید ( غلاطبان ۶۰۴ ) ، می توان با اطمینان نتیجه گرفت که ندای “ابا ” بر لبان عیسی نیز که آبای مؤمنان رونوشتی از آن است ، تحت تأثیر و الهام روح بوده است . چهارم ، در لوقا ۲۱:۱۰ نمونه نسبتا روشنی از کار روح را در دعای عیسی در اختیار داریم . در اینجا عیسی پس از شنیدن گزارش سفر بشارتی شاگردان ، « در روح القدس به وجد آمده و دعا کرد : « ای پدر ، مالک آسمان و زمین ، تو را می ستایم که این حقایق را از دانایان و خردمندان پنهان داشته و بر کودکان آشکار کرده ای . » اینجا می بینیم که ستایش عیسی در وجدی که در روح القدس ” است به سوی ” پدر ” بلند می شود . بنابراین ، پسر در روح القدس پدر را ستایش می کند و می پرستد.

همین روح القدس به عنوان روح مسیح است که در مؤمنان عمل می کند و پرستش آنها را امکان پذیر می سازد . روح القدس نخست ما را در مسیح قرار می دهد و با او یگانه می کند ، و سپس در اتحاد و یگانگی با” پسر ” به ” پدر ” وصل می نماید . روح القدس دعا و پرستش ما را با دعا و پرستش مسیح در آمیخته ، به پدر اهدا می کند . از همین روست که روح باید در پرستش مسیحیان و کلیسا نقش فعال داشته باشد ، و گرنه پرستش ما نه می تواند به معنای واقعی و تجربی در اتحاد با ” پسر ” باشد و نه واقعا در ارتباط ملموس و زنده با ” پدر ” ، دعا و پرستش امری نیست که بتوانیم صرفا با شناخت و قوت و شایستگی خود انجام دهیم . روح القدس باید هدایتگر پرستش ما باشد . اگر پسر خدا تنها از طریق روح می توانست و می تواند پرستشی شایسته به پدر تقدیم کند ، چقدر بیشتر ما نیز باید در پرستشمان به نیرو ، هدایت و مکاشفه روح تکیه و توکل داشته باشیم .

بنابراین ، پرستش راستین مسیحی ، پرستشی در روح است . چنانکه پولس می گوید ، ختنه شدگان واقعی ماییم که در روح خدا عبادت میکنیم » ( فیلیپبان ۳۰۳ ) . عیسای مسیح به زن سامری گفت : « پرستندگان راستین پدر را در روح و راستی پرستش خواهند کرد ، زیرا پدر جویای چنین پرستندگانی است . خدا روح است و پرستندگانش باید او را در روح و راستی بپرستند » ( یوحنا ۲۳ : ۴ و ۲۴ ) .

روح القدس است که با جاری ساختن محبت خدا در قلب ما ، ما را قادر به پرستش واقعی می سازد ( رومیان ۵ : ۵ ) . روح القدس به عنوان روح مسیح و روح فرزندی ندای ” ابا” را در دعا و پرستش ، بر لبهای ما می نهد ( غلاطبان ۶ : ۴ ؛ رومیان ۱۵۰۸ ) . روح القدس هم شناخت و هم اقرار راستین به خداوندی عیسی را به ما می بخشد ( اول قرنتیان ۳:۱۲ ) ، روح القدس با بخشیدن عطایا ۔ بویژه مکاشفه و نبوت ، شناخت و هدایت لازم را برای پرستش کلیسا فراهم می آورد ( اول قرنتیان ۷ : ۱۲-۱۱ ) ، همین روح القدس ما را از شراب آسمانی پر می سازد و به ما سرودهایی می بخشد که به کمک آنها خداوند را بسراییم و ترنم نماییم ( افسسیان ۱۱۹ : ۵ کولسیان ۱۶ : ۳ ) ، روح القدس ما را از حجابها آزاد کرده ، به ما این امکان را می دهد که با چهره بی حجاب جلال خداوند را نظاره کنیم ( دوم قرنتیان ۱۷ : ۳ و ۱۸ ) ، و بالاخره روح القدس وقتی نمی دانیم چگونه دعا کنیم ، با ناله هایی که نمی توان بیان کرد برای ما شفاعت می کند ( رومیان ۲۶۰۸ ) . بنابراین ، چقدر مهم است که در روح » دعا کنیم ( افسسیان ۱۸۰۶ ) ، این به معنی ارج نهادن ، و دادن آزادی کافی به روح است تا در قلب ما و در جماعت خدا کار کند ( یوحنا ۸۰۳ ؛ اول قرنتیان ۱۱:۱۲ ) . باید بگذاریم او مطابق اراده و نقشه خود عمل کند و در برابر او سر تسلیم فرود آوریم .

جمع بندی

پس بنا بر مدل اصلی پرستش مسیحی ، ما در اتحاد با ” پسر ” و از طریق ” روح ” ، به ” پدر ” دعا می کنیم و او را می پرستیم . این مدل پرستش ، بر نظام و ترتیب الوهیت استوار است و چنانکه دیدیم در واقع شریک شدن در پرستش با ” پسر ” است . ما به نام او ، در اتحاد با او ، و به شایستگی او پرستش می کنیم . در او ، ما از روح پرستش که همان روح القدس باشد برخوردار می شویم و می توانیم از طریق این روح به حضور پدر راه پیدا کنیم ، و آن حضور پر جلال و پر محبت را فردا، و جمعا ، تجربه کنیم . پس می بینیم که بدون درک تثلیث ، درک پرستش مسیحی و تجربه آن به معنای واقعی امکان پذیر نیست .

برگرفته از کتاب تثلیث

نویسنده : دکتر مهرداد فاتحی

مراسم شام خداوند چیست ؟