گناه خود را به پای صلیب ببرید

گناه خود را به پای صلیب ببرید

قبل از هر چیز « نخست چوب را از چشم خود به درآر . » اول از همـه ایـن کار را باید بکنیم . باید اقرار کنیم که واکنش ما که عاری از محبت بوده ، گناه است . باید با گناه خود به پای صلیب برویم و در آنجا عیسی را ببینیم و متوجه شویم که این گناه ما برای او چه گران تمام شـده . باید زیر پای او توبه کنیم . دوباره خرد شویم و اطمینان پیدا کنیم که عیسای خداوند ما را با خـون گرانبهای خود پاک کرده و با محبتی که خود نسبت به آن شخص دارد ، ما را پر ساخته است . اگر به وعده هـای او تکیه کنیم ، حتماً ما را از گناه پاک خواهد ساخت . بعد از آن شاید لازم باشد که با روح توبه کار نزد برادر خود برویم و گناهی را که در قلب ما بوده اقرار کنیم و شرح دهیم که چگونه خون مسیح ما را پاک کرده و از او نیز درخواست کنیم که ما را ببخشد .

اغلب از اطرافیان خواهیم شنید و قلبمان نیز گواهی خواهد داد که اشتباه ما خیلی کوچک تر از خطای طرف است که هنوز اقرار نـکـرده . ولی چون ما به پای صلیب رفته و متوجه گناه خود شده ایم ، دیگر نمی توانیم آن را با دیگران مقایسه کنیم . وقتی این قدمهای اولیه را برای توبه برداشتیم ، آنگاه خواهیم توانسـت خـوب ببینیم و پر کاه را از چشـم بـرادر خود بیرون بیاوریم . زیرا در این موقع ، دیگر چوب از چشم ما خارج شده . در این وقت ، خدا احتیاج این شخص را به ما نشان خواهد داد . در حالی که قبل از آن ، نه خـود او متوجه آن بود نه ما . در این موقع متوجه می شویم که پر کاه در چشم برادرمان تقریباً وجود نداشته ، بلکه فقط انعکاسی از مشکلی در خودمان بوده است . یا ممکن است مسائلی در مورد علل ناخودگاه رفتارهای او بر ما آشکار شود که او خود از آنها بی خبر است .

گناه خود را به پای صلیب ببرید

در ایـن صـورت بـا هدایت خداوند بایـد بـا محبت و صمیمیت به او تذکر دهیم تا او هم متوجه شود و اشتباه خود را نزد مسیح بیاورد و آزاد شـود . در این موقع او به احتمال قوی نصیحت ما را قبول خواهد کرد و در صورتی که شخص فروتنی باشد از ما تشکر خواهد کرد . زیرا حالا اطمینان دارد که حرف ما از روی غرور و خودخواهی نیست ، بلکه بر اثر علاقه و محبتی است که به او داریم . وقتی خدا ما را هدایت می کند که اشتباه برادر یا خواهر خود را به او نشان دهیم ، نباید خودداری کنیم ، نباید با طرف مجادله کنیم و بکوشیم حرف خود را به کرسی بنشانیم ، بلکه باید هر چه خدا ما را هدایت کرده بگوییم و از طول و تفصیل بی جا خودداری کنیم . ما نمی توانیم بزور او را متوجه گناهش کنیم ، زیرا خدا باید این کار را انجام دهد .

مدتی وقت لازم است تا نفس سرسخت و مغرور فروتن شود . وقتی شخص دیگری ما را نصیحت می کنـد ،لازم نیست از خود دفاع کنیم یا عذر بیاوریم .باید نصیحت را با سکوت قبول کنیم و از او تشکر نماییم و بعداً خودمان قضیه را به حضور خدا بیاوریم تا روشن شود. اگر حرف او صحیح است بهتر است برویم و به او بگوییم و با یکدیگر خداوند را شکر کنیم . بدون شک ما به یکدیگر خیلی احتیاج داریم ؛ در زندگی هر یک از ما قسمتهای تاریکی وجود دارد که بدون کمک دیگران ، خداوند نمی تواند ما را متوجه آنها کند .

برگرفته از کتاب راه صلیب

بیداری روحانی در خانواده

اینستاگرام وبسایت عیسی مسیح