مسیحیان و «روز جهانی کارگر»؛ ایمان به مسیح بهانه‌ای برای جفای مضاعف بر کارگران مسیحی

صد‌ها نفر از نوکیشان مسیحی از قشر کارگرند اما اذیت و آزار آنها توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی کمتر رسانه ‌‌ای می‌شود و خودشان نیز به دلایل مختلف خاموش می‌‌مانند.

در دنیا اول ماه «مه» روز جهانی کارگر است. قشر زحمتکش کارگر و خانواده‌‌های آنان همواره بیشترین سختی‌ها را در جوامع بر دوش می‌کشند و به ویژه در کشورهایی که با بحران اقتصادی روبرو هستند کمترین دستمزدها را دریافت می‌‌کنند.
در جمهوری اسلامی به ویژه در سال‌های اخیر بخش عمده‌ منابع مالی و درآمدهای کشور به جای بهبود زندگی کارگران و محرومان صرف صنایع موشک ‎سازی و فعالیت‌‌های اتمی و تقویت سازمان‌های تروریستی شیعه در منطقه شد. فساد سیستماتیک و سوء‌مدیریت از یک سو و واردات بی‌رویه که عمده آن تولیدات بی‌کیفیت چینی است لطمه جدی به کارخانه‌ها و کارگاه‌ها و موازی با آن تحریم‌ها که پیامد ماجراجویی‌‌های حاکمان ایران است سبب تعطیلی صدها کارخانه کوچک و بزرگ شد.
اعتراضات و اعتصابات کارگران نیشکر هفت تپه، شرکت ملی فولاد، هپکو، پتروشیمی‌ها و شرکت‌های نفتی تنها بازتاب گوشه ‌ای از وضعیت بحرانی کارگران در ایران است آنهم به خاطر ماهها حقوق عقب‌ افتاده وعدم پرداخت مطالبات این قشر از سوی کارفرمایان اما پاسخ حکومت به این اعتراضات سرکوب و بازداشت فعالان کارگری و صدور احکام سنگین و در نهایت اخراج کارگران است و این حاصل انقلابی بود که وعده آن بهبود زندگی محرومان بود!
بررسی‌‌ها نشان می‌دهد شمار زیادی از نوکیشان مسیحی بازداشتی در ایران از جامعه کارگری و زحمتکشان هستند. بسیاری از ایمانداران مسیحی در ایران از طبقه محروم‌اند و پس از آنکه نیروهای امنیتی آنها را بازداشت و راهی زندان می‌کنند و در دادگاه‌های انقلاب احکام سنگین برای آنها صادر می‌شود زندگیشان متلاشی می‌شود.
صدها کارگر در ایران برای خلاصی از دین حکومتی و رسیدن به آرامش به مسیحیت گرویده‌اند. این یعنی جمهوری اسلامی نه تنها توان پاسخگوی به نیازهای مادی آنان را نداشته بلکه در مقابل اعتقادات آنها نیز ایستاده است.

۱۵ اردیبهشت سال ۱۳۹۸ محمود علوی وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی گفت «نوکیشان مسیحی در بازجویی‌‌‎ها در مورد علت تغییر دین به مسیحیت گفته ‌‌‌اند ما به دنبال دینی هستیم که به ما آرامش بدهد و بین ما صفا و صمیمیت و برادری ایجاد کند».
علوی همچنین گفته بود «افرادی گرایش به مسیحیت پیدا می‎‌‌کنند که جزو افراد عادی جامعه هستند مثلن کارشان ساندویچ فروشی و امثال این‌ها بود و خانوادگی مسیحی می‎شدند».
صدها نفر از نوکیشان مسیحی از قشر کارگرند اما اذیت و آزار آنها توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی کمتر رسانه‌‌ای می‌شود و خودشان نیز به دلایل مختلف خاموش می‌‌مانند.
شمار زیادی از کارگران به خاطر گرویدن به مسیحیت توسط کارفرما اخراج شدند. شماری از آنها نیز به علت سابقه زندان دیگر قادر به پیدا کردن شغل نشدند. وثیقه‌ ای که قضات دادگاه‌ برای آزادی موقت نوکیشان مسیحی تعیین می‌کند اغلب چنان سنگین است که آنها قادر به پرداختش نیستند. آنها پول کافی برای گرفتن وکیل ندارند و اغلب چون به علت شرایط ویژه از محیط آموزشی دور بودند و از سواد کافی محروم ‌اند حتا به درستی نمی‌توانند در محاکم قضایی از خود دفاع کنند و حقوقشان بیش از سایرین پایمال می ‌‌شود.