انضباط پرستش
پرستش یعنی : بیدار کردن وجدان با قدوسیت خدا ، تغذیـه ذهن با حقیقت خدا ، پالـودن تصورات با زیبایی خدا ، گشـودن دل بر محبت خدا ، و وقف کردن اراده به خدا . ویلیام تمپل.
پرستش یعنی تجربه کردن ” واقعیت ” و لمس کردن ” حیات ” . پرستش یعنی شــــناختن ، حس کردن و تجربه کردن مسیح قیام کـــــرده در میان جماعت ایمانداران . پرستش یعنی وارد شدن به جلال خدا ، یا به عبارت بهتر ، تسخیر شدن با جلال خدا .
خدا عملاً پرستندگان را می جوید . عیسی فرمود : « پرستندگان راستین ، پدر را در روح و راستی پرستش خواهند کرد ، زیرا پدر جویای چنین پرستندگانی اسـت » ( یوحنا ۲۳ : ۴ ) . این خداست که می جوید ، جذب می کند و ترغیب می نماید . پرستش ، پاسخ انسان است به گامی که خدا نخست برداشته . در کتاب پیدایش می خوانیم که خدا در باغ می خرامید و آدم و حوا را می جویید . عیسی بر صلیب همه را به سوی خود کشید ( یوحنا ۳۲:۱۲ ) . کلام خدا مملو از نمونه هایی است مبنی بر تلاش های خدا برای برقراری ، احیا و حفظ مشارکت با فرزندانش . خدا همچون پدر پسر گمشده است ، که وقتی فرزندش را از دور دید ، برای خوش آمدگویی به وی سراسیمه به سویش دوید .
پرستش ما پاسخی است به محبتی که از قلب پدر سرچشمه می گیرد . واقعیت بنیادین این پرستش در ” روح و راستی ” ریشه دارد . شعله پرستش زمانی در دل ما مشتعل می شود که روح خدا روح مان را لمس کند . نه اجرای آیین و مناسک پرستش ایجاد می کند ، نه ترک آن . ممکن است فـنـون و روش های صحیح و بهترین دعاها را نیز به کار بگیریم ، ولی تا روح القدس روح مان را لمس نکند ، هنوز خداوند را نپرستیده ایم . کلمات این بندگردان ، به خوبی مبنای پرستش را آشکار می کند :
« روحم را آزاد نما تا تو را بپرستم . »
تا خدا روح ما را لمس نکند و آن را آزاد نسازد ، نمی توانیم وارد این قلمرو شـویم . سرود خواندن ، دعا کردن ، تسبیح خواندن ، همه و همه شـــاید ما را به پرستش رهنمون شـوند ، ولی پرستش خیلی بیش از اینها است . باید روحمان با آتش الاهی شعله ور شود .
انضباط پرستش
پس نباید در مورد نحوه صحیح پرستش خود را خیلی نگران کنیم . نحوه پرستش و استفاده از دعاهای خاص ، موضوعاتی جانبی است . وقتـی در می یابیم که در عهدجدید نحوه خاصی برای پرستش ارائه نشده ، بیشتر نسبت به آزادی در نحوه پرستش دلگرم می شویم . در واقع ، ایـن آزادی برای یهودیانی که به نظام عبادی کنیســه ها خو کرده بودند ، باورنکردنی بود . به هر حال ، حقیقتی نوین بر آنها آشکار شده بود . وقتی روح القدس روح انسان را لمس کند ، نحوه پرستش در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد .
اگر چه می گوییم نحوه پرستش در درجه دوم اهمیت است ، ولی بدین معنا نیست که بی اهمیت است . از آنجا که ما موجوداتی فانی و محدود به فضا و مکان هستیم ، پرستش مان نیز باید شکل و فرم داشته باشد . باید ” مشک هایی ” داشته باشیم که پرستش مان را در بر بگیرید ، ولی نحوه پرستش ، خود پرستش نیست . ما در مسیح آزادیم شیوه ای را برگزینیم که پرستش مان را تقویت می بخشد . و اگر شیوه ای هست که مانع می شود مسیح زنده را تجربه کنیم باید از آن رها شویم .
برگرفته از کتاب انضباط روحانی
دانلود کتاب شروعی تازه
