شام خداوند (عشای ربانی)
در عهد عتیق و جدید به طور مرتب در مورد غذا خوردن صحبت می شود.
چندین بار می بینیم که خدا در اشکال مختلف در حین غذا خوردن چیزی به مردم توضیح می دهد یا حتی عهدی با ان ها می بندد.
مثلا از موسی و 70 نفر از مشایخ قوم اسرائیل خواسته می شود که از کوه بالا بروند، در آن جا خدا به آن ها ظاهر می شود و با قوم عهدی می بندد و سپس با هم می خورند و می نوشند (خروج 24:11).
یا مثلا ابراهیم برای مهمانان غذایی آماده کرد که بعدا معلوم شد که آن ها فرشتگان خدا بودند. آن ها پیغامی برای ابراهیم داشتند (پیدایش ۱۸: ۱-۳۳).
وعیسی قوائد پادشاهی خدا را برای شاگردانش توضیح می داد.
در حین صرف آخرین غذا به آن ها توضیح می دهد که به چه دلیل به روی زمین آمده و چگونه زندگی روی زمینش پایان می یابد.
در این زمان بود که شام خداوند را مرسوم کرد.
-در مراسم شام خداوند چه چیزی را جشن می گیریم؟
در (اول قرنطیان ۱۱: ۲۳-۲۵) به وضوح پاسخ این سوال داده شده است.
{در شبی که عیسی خداوند تسلیم دشمنان شد، نان را گرفت و بعد از شکرگزاری آن را پاره کرد و گفت:”این است بدن من برای شما. این را به یاد من به جا اورید”. همان طور پس از شام پیاله را نیز برداشته گفت:”این پیاله همان عهد و پیمان نویی است که با خون من بسته می شود. هرگاه این را می نوشید به یاد من بنوشید”}
و این عهد و پیمان نو همان پاک شدن ما و ورودمان به پادشاهی خدا از طریق خون عیسی مسیح است.
شام خداوند (عشای ربانی)
هنگام جشن گرفتن شام خداوند چه مفاهیمی را باید به یاد داشته باشیم؟
به عقب نگاه کنیم: به چیزی که عیسی مسیح برای ما به ارمغان آورد. شام خداوند شامی است برای به یاد آوردن عیسی مسیح به عنوان یک انسان کامل . ما
به عقب بر می گردیم تا حواسمان باشد که آمرزیده شدنمان چه بهایی داشته است.
به خودمان نگاه می کنیم: به اینکه در مرگ روحانی بودیم و حالا زندگی جاودان داریم.
در (غلاتین ۲: ۲۰) نوشته شده است: {من با مسیح مصلوب شدم طوری که دیگر آنکه در من زندگی می کند من نیستم بلکه مسیح است که در من زندگی می کند و در خصوص این زندگی جسمانی ای که من اکنون دارم فقط به وسیله ی ایمان به پسر خدا که به من محبت داشت جان خود را به خاطر من داد زندگی می کنم}.
به اطرافیانمان نگاه می کنیم: تا به یاد بیاوریم که ما و برادر و خواهرهایمان بخشی از یک بدن هستیم و آن کلیسا یا بدن عیسی است.
در (اول قرنطیان ۱۰:۱۶-۱۷) نوشته شده است: {آیا نوشیدن پیاله ی پر از برکت که خدا را برای آن سپاس می گوییم شرکت در خون مسیح نیست؟ همان طوری که یک نان وجود دارد ما نیز گرچه بسیاریم یک بدن هستین زیرا همه ی ما در خوردن یک نان شریک هستیم}.
به آینده نگاه می کنیم: به یاد داشتن این شام همچنین نشان دادن انتظار کشیدن ما برای بازگشت عیسی مسیح است و نیز آماده شدن ما برای مقدس شدن .
