شنونده اعتراف می توانیم باشیم!
مشورت دادن در ضمن شنیدن اعتراف مانند هر خدمت روحانی دیگر ، برای درست شنیدن اعتراف برادر یا خواهر ایمانی نیاز به آمادگی داریم .
باید با آموختن زندگی زیر صلیب کار را آغاز کنیم . بونهوفر می گوید :هر که زیر صلیب زندگی می کند و در صلیب عیسی شرارت کل بشر و شرارت دل خویش را تشخیص می دهد ، در می یابد که هیچ گناهی نیست که با آن بیگانه باشد . کسی که فقط یک بار به خاطر گناهش ، که مسیح را بر صلیب میخکوب کرد ، دهشت کرده باشد ، دیگر هرگز از شنیدن اعتراف بزرگ ترین گناهان دیگران نیز وحشت نمی کند . » تنها همین واقعیت است که می تواند مانع جریحه دار شدنمان به هنگام شنیدن اعتراف دیگران شـود . نیز ما را از احساس خودبرتربینی نسبت به آنان رها می سازد . ما هم به فریبنده بودن دل بشر واقفیم و هم به فیض و رحمت پذیرای خدا . وقتی به هولناک بودن گناه پی می بریــــم ، در می یابیم که صرف نظر از هر آنچه دیگران مرتکب شده اند ، خودمان بزرگترین گناهکارانیم .
بنابراین مطلبی نیست که کسی بتواند بگوید و ما را مضطرب و پریشـــان کند . هیچ چیز ! وقتی زیر صلیب زندگی کنیم ، می توانیم بدترین چیزهای ممکن را از بهترین اشخاص ممکن بشنویم ، بدون اینکه چندان به روی خود بیاوریم . اگر با ایـن واقعیت زندگی کنیم ، همین روحیه را به دیگران نیز منتقل خواهیم کرد . آنها نیز می فهمند که می توانند با خیال راحت نزد ما بیایند . می فهمند که ما می توانیم هر چه را که ایشـان برملا می کنند بشــــنویم و هضم کنیم . می فهمند که هرگز منت سرشان نخواهیم گذاشت ، بلکه آنان را درک خواهیم کرد .
وقتی با این روحیه زندگی کنیم ، دیگر لازم نیست به دیگران بگوییم که حتماً اسرارشان را محرمانه حفظ خواهیم کرد ، زیرا خودشان می دانند که هرگز به اعتمادشــان خیانت نخواهیم کرد . نیاز نیست که به ایشان بگوییم هیچ وقت حتی وسوسه هم نمی شـویـم تا به اعتمادشان خیانت کنیــم ، زیرا از اندوه الاهی که آنان را به برداشتن چنین گام دشواری واداشته است ، آگاهیم .
شنونده اعتراف می توانیم باشیم!
با زندگی کردن زیر صلیب از وسوسـه استیلای روحانی یافتن بر دیگران آزاد می شویم . ما نیز درسـت جایی ایستاده ایم که اکنون برادر / خواهرمان ایستاده ، و بدین ترتیب وسوسه سوءاستفاده از اعتماد وی از بین می رود . همچنین دیگر احساس نمی کنیم که لازم است بر او تسلط داشته باشیم یا او را اصلاح کنیم . تنها حسی که داریم ، حس پذیرش و درک است .
در حالیکه برای این خدمت مقدس آماده می شویم عاقلانه است به طور مرتب برای فزونی یافتن نور مسیح در درونمان دعا کنیم تا وقتی با دیگران هستیم ، نور حیات او از ما بر ایشان بتابد . باید بیاموزیم طوری زندگی کنیم که حضور ما از محبت و فیض آمرزنده خدا سخن بگوید. همچنین باید برای افزونی عطای تشخیص دعا کنیم. این به ویژه وقتی مهم است که پس از شنیدن اعتراف ، برای افراد دعا می کنیم . باید قادر به درک واقعیت شفایی باشیم که روح انسان عمیقاً بدان نیازمند است .
نکته مهم دیگر آن است که خود را انضبـاط دهیم تا وقتی دیگران سفره دلشان را برای ما بازمی کنند ، سکوت کنیم . ما به هنگام اعتراف شنیدن سخت وسوسـه خواهیم شـد با برخی توضیحات بی مقدمه از تنش شرایط موجود بکاهیم . این کار بسیار گیج کننده ، و حتی برای آن لحظات مقدس مخرب اسـت . همچنین نباید سعی کنیم با کنجکاوی از جزئیات غیر ضروری سردرآوریم . اگر احساس می کنیم اعتراف کننده از بیان موضوعی ناراحت می شـود یا می ترسد ، بهترین راه این است که در سکوت و دعا منتظر بمانیم .
یک بار خانمی نزد من در پیشگاه خداوند اعتــراف می کرد . وقتی اعترافش به پایان رسید ، احساس کردم بهتر است در سکوت منتظر بمانم . خیلی زود مجدداً لب به سخن گشود و به یکی از گناهان عمیق و ریشه دارش اعتراف کرد که هرگز جرأت نکرده بود درباره اش با کسی صحبت کند . بعداً به من گفت : « در لحظاتی که ساکت در انتظار نشسته بودید به چشمانتان نگاه کردم و دیدم که چشمان شخص دیگری روی چشمان شما قرار گرفته ، چشمانی که حس محبت و پذیرش را به من القا کرد و بارهای قلبی مرا برداشـت . » من خودم نه چیزی دیدم و نه چیزی احساس کردم ، ولی به تجربه او شک ندارم زیرا شفای عجیب درونی به همراه آورد .
داستان فوق نمایان گر عامل مهم دیگری در شنیدن اعتراف است . اغلب بهترین کار این است که صلیب را میان خودتان و فرد توبه کننده قرار دهید . صلیب نمی گذارد که فرد اعتراف کننده از شما صرفا احساسات انسانی دریافت کند ، و نیز نمی گذارد که شما از آن شخص تأثیرات مضر بپذیرید . همه چیز از صافی نور صلیب می گذرد .شفقت انسانی تان در پرتو محبت الاهی افزایش می یابـد ، و از طریق قدرت صلیب برای آنها دعا می کنید .
شنونده اعتراف می توانیم باشیم!
لازم است که در خلال اعتراف کردن فرد ، در دل خود برایش دعا کنید . بهتر است با دعای نهانی ، محبت و آمرزش را به سویش بفرستید ( در این شرایط دعا کردن با صدای بلند مناسب نیست ) . همچنین دعا کنید که او ضمن اعتراف ، ” کلیدی ” در اختیارتان بگذارد که در را به روی عرصه های نیازمند شفا و لمس مسیح می گشاید .
و بلاخره ، این نکته بسیار حائز اهمیت است که نه فقط برای اعتراف شنیدن و مشورت بلکه برای خود فرد اعتراف کننده دعا کنیم . پیش از دعا و یا در خلال آن باید به او اعلان کنیم که آمرزش عیسای مسیح امری واقعی ، و در مورد وی مؤثر است . می توانیم این مطالب را با لحنی قاطع و توأم با اقتداری که از آسمان به ما داده شده بیان کنیم ( یوحنا ۲۲:۲۰ و ۲۳ ) .
دعا برای شفای زخمهای درونی است که مسبب آن گناه است . بهتر اسـت ضمن دعا ، بر فرد اعتراف کننده دست بگذاریم . دست گذاشتن در حین دعا یکی از تعالیم بنیادین کتاب مقدس ، و وسیله ای است که خدا از طریق آن ، قدرت حیات بخش خود را جاری می سازد ( عبرانیان ۲ : ۶ ) . دعا کنیم که خدا به اعماق فکر شـخص نفوذ کند ، و تمام غم های گذشته را شفا دهد . شفا را در ذهن تصور کنید . به خاطرش خدا را شکر کنید .اگنس سنفورد در این مورد می نویسد :
این نوع دعا کردن ارتباط عمیقی ایجـاد می کند . چنین دعایی باعث می شود احساسات شخص را درک کنید ؛ تا حدی که در اوج همدردی و شفقت ، اشک از دیدگانتان جاری می شـود . ولی اینها اشک شادی است ، نه اندوه . چون می دانید که این اشک خودتان نیست بلکه اشکهای شفقت آمیز مسیح است . که در این جان گمشده تعمق کند و شادمان می گردد که سرانجام مجرایی یافته تا از طریق آن شخصی را که دوست می دارد ، دریابد .
انضباط اعتراف به ظاهر سازی خاتمه می دهد . دعوت خدا از کلیسا این است که با آزادی کامل به انسانیت خطاپذیر خویش اعتراف کند و فیض آمرزنده و نیروبخش مسیح را بشناسـد . صداقت به اعتراف می انجامد ، و اعتراف تحول پدید می آورد . باشد که خدا بار دیگر به کلیسا فیض عطا کند تا انضباط اعتراف بار دیگر در آن احیاء شود .
برگرفته از کتاب انضباط روحانی
دانلود کتاب الف
