گامهایی به سوی خلوت گزینی

گامهایی به سوی خلوت گزینی

انضباط های روحانی اموری عملی هستند . هرگز نباید این واقعیت را فراموش کنیــم . می توان صرفاً از روی دینداری در مورد ” خلوت دل ” داد سخن داد ، ولی اگر این واقعیت به زندگی ما راه نیابد ، از هدف اصلی انضباط های روحانی غافل مانده ایم . ما در اینجا با کارهای عملی سروکار داریم ، نه با حالات روحی صرف . کافی نیست بگوییم : « من یقیناً به خلوت درون رســیــــده ام ، پس دیگر لازم نیست کاری انجام دهم . » همه کسانی که به سکوت سازنده راه یافته اند ، کارهای مشخصی انجام داده اند ، و زندگی شان را به شیوه ای خاص نظم بخشیده اند تا « آرامشی را که فراتر از تمامی عقل اسـت » بدست آورند . اگر می خواهیم موفق شویم ، باید از محدوده نظریات فراتر رویم ، و به عرصه های عملی زندگی پا بگذاریم .

برای رسیدن به خلوت درون ، چه گامهایی باید برداشت ؟ نخست اینکه ، از ” خلوت اندکی ” که طی روز نصیب مان می شود ، نهایت استفاده را ببریــــم . مثلاً ، خلوت سحرگاه را دریابید ، وقتی هنوز در بسترید و خانواده نیز در خوابند . همچنین دقایقی را که پیش از شروع کار روزانه صرف نوشیدن چای و قهوه می کنید . از اوقاتی که پشت ترافیک سنگین می مانید ، استفاده کنید . از کوچکترین فرصت استفاده کرده به گوشه ای خلوت بروید و به گل یا درختی خیره شوید . به جای دعای پیش از صرف غذا با صدای بلند ، همه کسانی را که سر میز غذا هستند برای دقیقه ای به سکوت دعوت کنید . یک روز که با خانواده به طرف فرودگاه می رفتیم ، به سرنشینان پرچانه داخل اتومبیل گفتم : « بیایید یک بازی جدید بکنیم و ببینیم چه کسی می تواند تا زمان رسیدن به فرودگاه ، کاملاً سکوت کند » ( تا مقصد فقط پنج دقیقه راه مانده بود ) . خوشبختانه نقشه ام گرفت ، و همه تا مقصد سـاکت شدند . از پیاده روی کوتاه در مسیر ایستگاه مترو یا اتوبوس تا منزل ، لذت ببرید . پیش از خواب ، بی سروصدا از خانه بیرون بروید و سکوت شب را حس کنید .

ما اغلب این اوقات کوچک را از دست می دهیم . جای افسوس دارد ! باید این اوقات اندک را مغتنم شمرد ، زیرا اوقات مناسبی برای سکوت هستند ، و برای جهت دادن به زندگی ما حکم سوزن قطب نما را دارند . این لحظات اندک به ما کمک می کنند هر جا هستیم ، واقعاً حضور داشته باشیم .

گامهایی به سوی خلوت گزینی

دیگر چه می توانیم انجام دهیم ؟ می توانیم ” مکانی آرام و ساکت ” برای خودمان دست و پا کنیم که مناسـب خلوت گزیدن باشد . اگر خانه ای برای خودمان می سازیم ، چه بهتر که در آن جایی برای خلوت گزیدن در نظر بگیریم ، مکان کوچکی که در مواقع لزوم هر یک از اعضای خانواده بتوانند برای خلوت گزیدن به آن پناه ببرند . چه چیز مانع ماسـت ؟ پول ؟

ما برای ساختن اتاق بازی و سرگمی خانوادگی کلی پول خرج می کنیم . کسانی که خانه ای دارند می توانند قسمتی از پارکینگ شخصی یا پاسیو را به ساختن مکانی برای خلوت گزیدن اختصاص دهند . اگر در آپارتمان دست به خلاقیت بزنید و راههای دیگری برای خلوت کردن بیابید . من خانواده ای را می شناسم که یک صندلی مخصوص در خانه دارند ؛ هر وقت یکی از اعضای خانواده روی آن می نشیند ، به این معنا است که : « لطفاً مزاحم نشوید ، می خواهم تنها باشم . »

مکان هایی بیرون از خانه پیدا کنید : گوشـــه ای در پارک ، کلیسا ، یا حتی یک انباری . در فصل مربوط به انضباط مطالعه نشـان دادیم که لازم است دقت کنیم به هنگام حرف زدن تا چه حد برای توجیه رفتارهایمان می کوشیم . اکنون که این حالت را در درونمان دیده ایم ، بیایید دست به کار شـویم بدون اینکه بخواهیم اعمالمان را با کلمـات توجیه کنیم . و به این نکته نیز توجه داشته باشیم که چقدر از برداشت سـوء دیگران از اعمال مان می ترسیم . بگذاریم خدا اعمال ما را توجیه کند .

گامهایی به سوی خلوت گزینی

بیایید خود را تحت انضباط قرار دهیم تا کلمات مان مختصر و مفید باشد . چنان باشیم که دیگران ما را به عنوان شخصی بشناسند که وقتی لب می گشاید ، حرفی برای گفتن دارد . بیایید ساده گو باشیم ، و به آنچه می گوییم ، عمل کنیم . « بهتر است که نذر ننمایی از اینکه نذر نموده وفا نکنی » ( جامعه ۵ : ۵ ) . وقتی زبان ما تحت کنترل مان اسـت ، سخنان بونهوفر در موردمان مصداق می یابد : « سخنان غیر ضروری ناگفته باقی می مانند . ولی سخن لازم و مفید در چند کلمه بیان می شود . »

توجه و شفقت داشتن نسبت به دیگران از ثمرات خلوت گزیدن است . پس از خلوت گزینی ، احساس می کنیم بیشتر دوست داریم با مردم باشیم . به نیازهایشان توجه خاص نشـان می دهیم ، و نسبت به آلام و مصایب شان احساس همدردی بیشتر می کنیم . توماس مرتون می گوید :

در خلوت گزینی ، به ملاطفتی دست می یابم که می توانم با آن برادرانم را حقیقتاً محبت کنم . هر چه بیشتر خلوت می گزینم ، شفقتم نسبت به آنان بیشتر می شود ، خلوت و سکوت به من می آموزند برادرانم را به خاطر آنچه هستند محبت کنم ، نه آنچه می گویند .

آیا برای فرو رفتن در بحر سکوت و خلوت کردن با خدا احساس کشش و اشتیاق نمی کنید ؟ دوست ندارید بیشتر بیاموزید ؟ آیا با هر نفس اشتیاق بیشتر برای کشف عمیق تر و کامل تر حضور او در شما بیدار نمی شود ؟ انضباط سکوت و خلوت گزیدن ، در را به روی شما می گشاید . پس خوش آمدید .

بیایید و « سخنان شگفت انگیز ، مهیب ، ملایم ، مهرآمیز و فراگیر خدا را در سکوت بشنوید . »

برگرفته از کتاب انضباط روحانی

اینستاگرام

چطور کتاب مقدس برایمان جان بگیرد